Korona Gór Sowich 2022 – blisko podium

Za mną sportowy weekend. W sobotę startowałem w zawodach duathlonowych, a niedziela to start w wyścigu szosowym. Korony Gór Sowich to bardzo ciekawy wyścig po górach. Chyba najtrudniejszy jaki do tej pory jechałem, z uwagi na dystans, ilość przewyższeń oraz przebieg. Na starcie pojawiło się wielu dobrych amatorów z Polski, a także mityczni Czesi (piszę mityczni, ponieważ ściganie w tym kraju stoi na dużo wyższym poziomie niż w Polsce). Na początku wyścigu czekał nas podjazd pod przełęcz Woliborską. Najsilniejsi zawodnicy odjechali, ja zostałem w kolejnej grupie. Niestety na zjeździe straciłem kontakt z swoim peletonikiem. Grupa, w której jechałem, traciła na końcu zjazdu około 200 metrów do drugiej grupy. Rozpoczęła się pogoń, która trwała przez kolejne kilometry. Niestety nie udało się do ich dojść. Grupa którą goniliśmy także jechała mocno, udało im się dogonić pierwsza grupkę i to oni walczyli o najwyższe lokaty. Ja czułem się w miarę dobrze (o ile można się tak czuć na ciężkim wyścigu). Ostatnie fragmenty to trudne podjazdy (podjazd pod twierdzę Srebrna Góra 3km 6,8% oraz Góra św. Anny 1,7 km 9,6%) gdzie po pierwszym podjeździe zostało nas trzech, a na finałowym podjeździe odjechałem od reszty i linię mety minąłem na 7 miejscu w kategorii wiekowej. Najlepszy mój dotychczasowy wyścig, jeżeli chodzi o samopoczucie, ale jeżeli chodzi o miejsce pozostaje niedosyt. Takie jest kolarstwo, cierpliwie czekam na swój dzień. W tym tygodniu startuję w kolejnym duathlonie. Nie będzie lekko, bo na liście startowej kilku dobrych zawodników, ale trenuję by właśnie z takimi przeciwnikami walczyć.